همیشه تو آینه یه داستان دو نفره می‌بینم. فکر می‌کنم اونی که توشه من نیست. بی‌اعتمادی از همین‌جا شروع می‌شه…

توی آینه یه داستان دو نفره می‌بینم؛ اونی که توشه من نیست، پس دو نفره‌ست. پارانویای ما از همین‌جا شروع می‌شه…

موش گربه می‌دوونه، گربه شیر شده. طوطی منقارش رو به نمک می‌سابه، مطرب مرثیه می‌خونه. کاتب قصه‌ی مرگ می‌نویسه،…

می‌گه زمستون خدا هوا سرده دمش گرم. زمستون رو دوست ندارم ابرام‌ـ چرا دمش گرم؟!!!… واسه سقفی که چکه می‌کنه، کفشی که سوراخه…

همه‌چیز با فس‌فسه‌ها شروع شد. در گوش پدرم گفتن “ماه را بردار و بر کوچه بتابان”… برداشت و تابوند و ستم کرد…

توی کوچه وایستاده بودیم داشتیم رفت و آمد آدم‌ها رو نگاه می‌کردیم. من یه نخ سیگار روشن میکردم و چشم از ازشون برنمی‌داشتم. اون‌قدر…

ابرام بگو بهار باز هم بیاد. عشق رو بیاره. هزارن عطر و بو و رنگ و رو و خاطره رو بیاره… پنجره‌هاش رو باز کنه به روی زمین…

شب بود، مهتاب بود. یه دیوونه توی کوچه جنی شده بود، سلسله‌ی اعصاب‌مون رو پاره می‌کرد. هندزفری رو کردم تو گوشم، غرق خیالات…

اومدیم، تپیدیم، سرودیم، نشستیم، خوندیم… تو فقط شعرهامون رو شنیدی ابرام! برای تو همه چیز سریع اتفاق افتاد…

دست انداختم به زانوم تکیه دادم و یا‌الله بلند شدم. گفتم من واسه چی بلند شدم؟! فکر کردم یادم نیومد. به ابرام گفتم ما واسه چی پاشدیم؟!…

هر کاری خواستیم بکنیم گفتی نکن داستان می‌شه. اون‌قدر گفتی و ما نکردیم که نکردن‌مون خودش داستان شد ابرام. داستان انفعال…

هوا گرم بود  و همه‌چیز کش می‌اومد… ماسک می‌زدیم که ایام به عافیت بگذره، ایام کش می‌اومد، کتاب می‌خوندیم جهالت رو بشوره ببره…

ابرام یه مدتی بود که نبود… بود، اما پیش ما نبود. دیده‌ین وسط‌های کار آدم یهو به شک می‌افته که اگه نشه چی؟!…

آینه شکست، ابرام رفت آینه بخره. آینه‌چی بهش گفت برو بگو خودش بیاد. ـ‌اون‌جا بود که حس کردم از ابرام مهم‌ترم‌ـ…

ابرام هر  روز می‌اومد دفترم رو می‌گرفت، توش تخم شک می‌کاشت، می‌رفت. من می‌موندم و یه سؤال دیگه که با قبلی‌ها…

یه شب با ابرام نشسته بودیم پای آتیش امراض چینی، سرفه می‌کردیم و گرم صحبت هذیون می‌گفتیم. وسط‌هاش گفتم…

ابرام نشسته بود. روی صندلی چرخ‌دار چرخ‌زن پشت میزش. نشسته بود داشت نامه می‌نوشت…

گشت و گشت، باز حرف رسید به همون مرافعه‌ی همیشه؛ این‌که خودمون کی هستیم؛ که بقیه از یادمون نمی‌رن! که نمی‌تونیم بکنیم بندازیم دور!…

ابرام خوشه‌های انگور رو می‌چید، طی فرآیند خوش‌آیندی می‌کرد تو خمره، می‌ذاشت خودشون رو پیدا کنن… وقتی خودشون رو پیدا می‌کردن…